بخش مغز و اعصاب

تومور مغزی بافت توده مانندی است که برخی از سلول های آن به شکل غیر قابل کنترل رشد پیدا کرده و تکثیر می شود. ظاهرا، این سلول ها از مکانیزم هایی که کنترل سلول های طبیعی را بر عهده دارند طبعیت نمی کنند. تومور در حال رشد فضای داخل جمجمه را اشغال کرده و موجب اخلال در عملکرد طبیعی مغز می شود. این تومور می تواند به مغز، با افزایش فشار بر روی آن، با تغییر دادن محل و یا هل دادن آن به سمت دیواره جمجمه، آسیب برساند. همچنین، تومور می تواند اعصاب و بافت سالم مغز را مورد تهاجم قرار داده و به آن صدمه بزند. علائم ظاهری بیماری بر حسب محل قرار گیری تومور در مغز متفاوت است و دلیل آن این می باشد که عملکرد هر قسمت از بدن تحت کنترل قسمت مشخصی از مغز است. به ندرت پیش می آید که تومور مغزی به بیرون از دستگاه عصبی مرکزی که شامل مغز و نخاع می باشد سرایت کند.

برخی از انواع تومور در بین بچه ها بیش از بزرگسالان شایع است. اما چنانچه فرد بزرگسال دچار یکی از این تومورها شود، محل قرار گیری آن در مغز متفاوت از مغز کودکان است. اگر چه هر دو
جنس مذکر و مونث به یک اندازه در خطر ابتلا به تومورهای مغزی نوع اصلی می باشند، اما برخی از انواع تومور نظیر مننژیوم (تومور پرده های مغز) اغلب در زنان اتفاق می افتد در حالی که برخی از انواع دیگر مانند تومور مدولوبلاستوما (تومور مغزی یاخته های غیر متمایز لوله عصبی) بیشتر پسران و مردان جوان را درگیر می کند.

پیش آگهی دادن به هر بیمار، متناسب با حال و روز وی متفاوت است و این بر عهده پزشک معالج است تا شما را از پی آمدهای احتمالی نوع خاص توموری که به آن مبتلا هستید آگاه کند.

برخی از علائم عمومی تومور مغزی در کودکان می تواند شامل سردرد، حالت تهوع (که معمولا در صبح اتفاق می افتد و با استفراغ همراه نیست)، عدم تعادل و توازن، تشنج، دو بینی و یا هر نوع مشکل بینائی، کاهش هماهنگی بین اعضای بدن،خستگی یا سستی و خواب آلودگی،احساس ضعف در یک سمت از بدن، افزایش اندازه سر، حرکات کنترل نشده چشم،کج خلقی و تغییرات رفتاری است.
علائم این بیماری معمولا در کودکان به آسانی قابل تشخیص نیست، به ویژه در کودکان کم سن و سال تر که قادر به ارائه توصیف کامل از شرایط خود نیستند. برخی از این نشانه ها می تواند مشابه علائم موجود در اغلب بیماری های شایع در کودکان باشد. تفاوت موجود این است که در کودکان مبتلا به تومور مغزی این علائم تداوم پیدا کرده و به مرور زمان وخیم تر می شود. چنانچه شما هر یک از این علائم را در کودک خود سراغ دارید، مهم است که برای آگاهی از تشخیص دقیق و قطعی به پزشک مراجعه کنید.
تومورهای مغزی در کودکان مسری نبوده و علل بروز آن ناشناخته است.

معمولا عمل جراحی به منظور خارج کردن تومور تا جایی که برای پزشک مقدور باشد، اولین اقدام درمانی به جهت رفع تومور مغزی است.
کرانیوتومی معمول ترین نوع عمل جراحی برای رفع تومور مغزی می باشد که شامل برداشتن بخشی از استخوان جمجمه است به نحوی که دسترسی به تومور امکان پذیر شود. پس از اتمام عمل جراحی، استخوان دوباره در جای خود قرار می گیرد.
معمولا پیش از رسیدن به تشخیص قطعی، از بافت مورد نظر نمونه برداری می شود. نمونه برداری شامل برداشتن مقدار کمی از بافت تومور از طریق یک سوزن بسیار نازک است. هدف از این کار مورد آزمایش قرار دادن نمونه تهیه شده است. به این ترتیب آسیب شناسان سلول های بافت سرطانی را مورد برسی قرار می دهند تا درجه تومور، میزان وخامت و نوع دقیق آن را مشخص کنند.
ابزارها و تکنیک های جدید جراحی، امکان برداشتن دقیق و بی خطر تومور را از بخش های مختلف مغز فراهم می کند. پس از انجام عمل جراحی ممکن است از شیمی درمانی و پرتو درمانی نیز به منظور حصول نتیجه بهتر استفاده شود. بهتر است که درباره فواید و مضرات عمل جراحی با پزشک خود صحبت کنید.

برخی از تومورهای مغزی سرطانی هستند و برخی دیگر خیر. در واقع نوع بدخیم تومور است که به نام سرطان شناخته می شود. دو نوع از شایع ترین اشکال سرطانی توده های مغزی، تومورهای مغزی متاستیک (ضایعات مغزی ثانویه) و تومورهای گلیال هستند که در چندین شکل مختلف ظاهر می شوند.
سلول های سرطانی مغز جهش پیدا کرده و ساختار طبیعی خود را از دست می دهند. به این پدیده آناپلازی گفته می شود. مطالعه مقدار آناپلازی به پیش بینی میزان رشد احتمالی تومورهای مغزی کمک می کند. پیش رونده ترین انوع تومور، آنهایی هستند که دارای بالاترین مقدار آناپلازی باشند.
تومورهای خوش خیم، سرطانی نیستند. البته برخی از تومورهای خوش خیم نیز خطرناک هستند مانند تومور مننژیوم پیش رونده. از سوی دیگر برخی از تومورهای خوش خیم مغزی ممکن است بعدا به دلایل ناشناخته به نوع سرطانی تبدیل شوند.

محققان دانشگاه میشیگان گفتند که احتمال بروز عوارض در هنگامی که جراحی‌ها بین ۹ شب و ۷ صبح آغاز شده بودند، ۵۰ درصد بالاتر بود. آنها بیش از ۱۵۸۰۰ عمل جراحی و نتایج آنها را بررسی کردند. هنگام توجیه کردن مدت جراحی، این تیم تحقیقاتی دریافتند که احتمال بروز عوارض، بیش از دو برابر شده است.